Sneeuw en ijs

Hoi allemaal,

Het is even geleden, maar dan nu toch eindelijk weer even een update. Na de vorige avonturen in Brazilie en Uruguay heb ik dit keer een stuk meer van mijn 'eigen' land Argentinie gezien. Vorige week dinsdagochtend heb ik mij dan eindelijk tussen de vele andere toeristen begeven in plaats het idee te hebben een local te zijn in Buenos Aires. Met een vliegtuig vol mensen met winterjassen, handschoenen, mutsen en bergschoenen ben ik na een vlucht van ongeveer 3,5uur aangekomen in El Calafate, Patagonie, helemaal in het zuiden van Argentinie. Aangezien ik nog helemaal niets geregeld had wat ik graag wilde zien (behalve dan een paar vage ideeen) heb ik dinsdag eerst wat advies ingewonnen van de mensen in het hostel en de plaatselijke VVV in het stadje. Overigens is El Calafate niets meer dan een gering aantal huizen (zeg, hotels) in the middle of nowhere en met maar een asfaltweg. Uiteindelijk heb ik besloten de volgende dag in de ochtend naar de Perito Moreno gletsjer te gaan, een megagrote gletsjer die 60m boven het water uitsteekt en de enige gletsjer ter wereld die niet krimpt en volop in beweging is. Diezelfde woensdagavond zou ik vertrekken naar El Chalten, een superklein plaatsje op 200km onverharde weg van Calafate vandaan met alleen hotels en hostels met wandelaars. Echter, er waren geen plaatsen meer beschikbaar in een van de hostels, dus kreeg ik van mijn eigen hostel in Calafate een slaapzak, matje en gaspit mee om daar toch te kunnen overnachten. Echter ontmoette ik al vrij snel een Engelsman, Adam, die ook naar El Chalten wilde gaan en uiteindelijk hebben we besloten met z´n tweeen een tent te huren en samen naar Chalten te gaan.
Zo gezegd zo gedaan en woensdag ochtend heb ik eerst de Perito Moreno bezocht. Echter supermooi om op de trails te lopen met uitkijk over de gletsjer. Praten is daar min of meer verboden, want je kunt de gletsjer namelijk erg goed horen kraken en om de paar minuten vallen er onder bijna oorverdovend lawaai grote stukken ijs vanaf in het water voor de gletsjer. Rond drie uur 's middags was ik terug in Calafate, hebben Adam en ik de tent gehuurd en zijn naar El Chalten vertrokken. De volgende dag had ik een gletsjer-trekking geboekt en na een vrij koude nacht mocht ik 's ochtends om kwart voor 7 al in een hostel zijn om te verzamelen. Na een wandeltocht (met gids) van ongeveer 5 uur en inclusief het oversteken van een rivier met klimtuig en touw waren we uiteindelijk bij de Glacier Grande. Daar hebben we onze 'crampons' (de ijzeren dingen onder je schoenen) onder gebonden en hebben we ongeveer 2uur over het ijs gelopen. Supergaaf en super mooie uitzichten. Daarna moesten we natuurlijk nog weer 5 uur teruglopen dus uiteindelijk kwamen we moe maar voldaan we terug in Chalten. Samen met twee andere Nederlandse (waar zijn ze toch ook niet...) meiden die ook meewaren hebben we 's avonds pannenkoeken gebakken en niet al te laat naar de tent gedaan om de volgende dag met Adam naar 'Lac de los tres' te lopen. Ook deze wandeltoch was erg mooi, wel zwaar aangezien er een klim van 500m lengte in zat met een stijgingspercentage van ongeveer 30% en na de 12uur lopen van de dag ervoor. Ook hier was het uitzicht echter adembenemend en konden we 's avonds vol met mooie foto's in de bus terug naar Calafate. Een minpuntje van die dag was echter dat het ontzettend hard waaide, soms was het in plaats van een stap voorwaarts een stap terug omdat je letterlijk teruggezet werd. Bij terugkomst bij de tent bleek er dan ook een stok van onze huurtent afgebroken (wat gelukkig geen consequenties had voor de borg).

Afgelopen weekend op zaterdag mocht ik weer eens het vliegtuig in voor een vlucht van 1,5uur naar Bariloche. Dit is het lake district van Argentinie en ook het grootste skigebied (Alex en Maxima komen er ook). In Bariloche was ik echter niet de enige, want het was eigenlijk een grote reunie van de talenschool in Buenos Aires. De school heeft namelijk ook een vestiging daar en via Jorien (waarvan ik wist dat ze daar was) zijn we 's avonds maar weer eens uiteten geweest met Elizabeth en Philip (van Iguazu). De volgende dag hadden we besloten met z´n vieren een auto te huren en naar wat afgelegen uitzichtpunten te rijden die je met de bus niet kan bereiken. De volgende ochtend hadden Philip en ik om 9u bij het autoverhuurbedrijf afgesproken en tot ons groot genoegen een nieuwe Ford Eco Sport 4x4 gehuurd voor 10euro per persoon. Dikke prima! Helaas mocht ik zonder geldig rijbewijs (alleen kopie) in Argentinie niet rijden dus heb ik maar de wegenkaart in de hand gehouden en konden Jorien en Elizabeth mooi het brood smeren. Na 40km verharde weg werd de weg echter onverhard en waren we nog blijer met onze 4x4, helemaal omdat alle Argentijen met hun oude auto er ook reden. Echter, na 10km konden zij lachen want wie hadden er een lekke band? Wij! Gelukkig (maar helaas voor het mooie verhaal van overnachten in de wildernis) hadden Philip en ik binnen 20minuten de band verwisseld en konden we zonder verdere problemen verder rijden. Het uitzicht aan het einde op de grens met Chili was weer supermooi (gletsjers, sneeuw en bergen) en het eten in het restaurant 's avons smaakt ook weer prima.

Maandagavond zijn Jorien en ik alweer uit Bariloche vertrokken en mochten we voor 18uur de bus in richting Mendoza. De busrit viel achteraf erg mee en vanwege onze semi-cama (halfbed) hebben we ook nog redelijk geslapen. In het begin waren de uitzichten ook echt supermooi en daarna werden we vermaakt door onze ober/entertainer in de bus. Eerst kregen we een hele vage schietfilm te zien, daarna hebben we gezellig met de hele bus bingo gedaan en geheel volgens Argentijnse stijl kregen we om half 12 het avondeten. Helaas werd er daarna nog een film vertoond (slapen doen ze hier tenslotte niet) en konden we tot half 2 's nachts allemaal schietgeluiden aanhoren. Eenmaal aangekomen in Mendoza, bekend van de vele wineries, hebben we Bettina ontmoet die even geleden ook was aangekomen vanuit Buenos Aires. Samen hebben we dinsdag een tour gemaakt langs een aantal wineries (ja echt, superlekker). Woensdag was een dag met uiteten, niets doen, ergens wat drinken, niets doen en weer uiteten en donderdag hebben een tour gemaakt door het Andes gebergte. Wederom supermooi uitzichten, bijvoorbeeld op de 7900m hoge Aconcagua (de hoogste berg van de Andes) en zelf zijn we nog op een hoogte van 4200m geweest. Ook goed hoog dus! Vandaag was weer vergelijkbaar met woensdag en op dit moment zijn Jorien en Bettina verder gegaan naar Cordoba en ga ik morgen de grens over naar Chili om in 1,5 dag Santiago te bekijken. Maandag vlieg ik dan vervolgende naar Cuzco in Peru.

Kortom, superveel mooie dingen gedaan en nog mooie dingen die gaan komen, maar helaas komt de terugvlucht naar Nederland ook wel dichtbij. Eerst nog 2 week vakantie!

Hasta luego!