Een gemiddelde week in Buenos Aires...

Hola chicos y chicas,

Om gelijk alle mensen die dachten dat ik te weinig slaap kreeg maar even gerust te stellen, dat valt wel mee hoor. Laat ik het in ieder geval zo zeggen, ik krijg niet meer of minder slaap dan een gemiddelde Argentijn hier. Vorige week was het wederom een aantal keren laat, maar in het weekend is er genoeg tijd om dat weer in te halen.

Voor zover ik mij kan herinneren, beginnen de verhalen bij vorige week woensdag, 5 december dus. Het was de eerste woensdag van de maand en dus is het dan weer tijd voor Hollandborrel. Was de Hollandborrel een maand geleden nog een mooie gelegenheid mensen te leren kennen, nu is het eigenlijk niet meer dan een bijeenkomst van omhoog gevallen Nederlanders en daar hoef ik zeker niet vaker dan 1x per maand mee te borrelen. Maar goed, het was Sinterklaas dus vantevoren hadden we met 3 andere Nederlanders en een Duitser afgesproken vlak voor café van Koning wat te eten. Na de zoveeelste Bife de Chorizo (oftewel biefstuk) in Argentinië (ze zijn nog steeds lekker) hebben we rond een uur of 22 maar aanstalten gemaakt Sinterklaas op te wachten. Gelukkig hoefden we niet lang te wachten, want Sinterklaas kwam al bijna gelijk de trap af. Na enig bewijsmateriaal verzameld te hebben in de vorm van foto's en nog wat gepraat te hebben met mensen (o.a. iemand die al twee maanden lang stroopwafels aan het bakken was, totdat ze goed genoeg waren voor massaproductie en te verkopen in Argentinië... het is maar wat je leuk vindt :)) ben ik voor Argentijnse tijden maar op tijd naar huis gegaan.

De Duitse jongen die mee was met eten was op die vrijdag daarna jarig, dus hadden we op donderdagavond ergens in een cocktail bar afgesproken met dezelfde mensen van het eten. Daarna zijn we nog op stap geweest naar de Roxy bar... een hele vage tent (heet ook Club 69, vergelijkbaar met die in Enschede) maar opzich wel leuk voor een keer. Vrijdagavond was er weer een barbecue bij mij thuis. Ik wist dat er een aantal mensen van het ziekenhuis kwamen voor een of andere jaarlijkse bijeenkomst, maar ik had eigenlijk geen idee of ik ook uitgenodigd was en was daar ook maar niet vanuit gegaan. Echter, toen iedereen zo'n beetje binnen kwam druppelen zat ik nog in de tuin de Lonely Planet te lezen. Na even aan de praat geraakt te zijn met deze mensen, bleek dat het ging om de jaarlijkse informele bijeenkomst van de Gibba: de Grupo Informática Biomédica de Buenos Aires. Kortom, eigenlijk kwam van elk ziekenhuis in Buenos Aires een afgevaardigde en ze kwamen vooral praten over ziekenhuis informatie systemen en zelfs de enige persoon in Buenos Aires die iets met telemedicine doet was ook aanwezig (OK, hij wisselt af en toe wat foto's uit en noemt dit teledermatologie, maar hij is dan ook maar alleen). Bovendien had deze persoon ook samengewerkt met iemand (in Amerika) die ik als eerste had aangeschreven toen ik op zoek was naar m'n stage. En dat was nog wel de Amerikaan die het telemedicine programma in vliegtuigen heeft ontwikkeld waar Rob Kleissen altijd over vertelt. Supertoevallig dus. In ieder geval ben ik er nu een beetje achter dat het Hospital Italiano het verste is van alle ziekenhuizen in Buenos Aires op het gebied van de HIS en het werken met internationale standaarden. Meer heb ik eigenlijk niet meegekregen, want als er 10 man Spaans door elkaar praten versta ik er geen klap van. Heb nu wel bij twee andere ziekenhuizen een bezoekje op het programa staan... Hospital Alléman (oftewel het Deutsches Hospital) en Belgrano Hospital, een public hospital. Moet nog even een afspraak maken, maar lijkt me leuk daar op bezoek te gaan!

Zaterdag heb ik maar even uitgeslapen en 's middags was er een of ander spel georganiseerd. Dit was opzich wel grappig, we kregen steeds een half uur de tijd om op een andere plek te komen en moesten in die tijd een paar opdrachten voltooien, zoals op de foto met een hippie, een Aziaat etc. Daarna ben ik nog even met een Duitser (die overigens vorige week pas in Buenos Aires was aangekomen, terwijl hij op 5 september al was vertrokken, omdat hij met een Nederlandse zeilboot was gekomen en van Amsterdam naar Ushuaia was gevaren) naar een heel groot openlucht klassiek concert geweest. Eigenlijk maar heeel even geweest, want 's avonds hadden we alweer afgesproken ergens wat te drinken en ik moest nog even via huis. Hier waren ook weer vrij veel mensen van de school, waaronder een paar nieuwe Zwitsers en Zweden. Zal nu maar een keer de tijd noemen, om 4 uur lag ik in bed. Valt mee he!

Zondag was er dan weer tijd om wat uit te slapen en daarna ben ik even naar de kapper geweest! Superhandig, het stikt hier van de kappers en op zondag zijn ze gewoon van 9-21u open. Bovendien bedroeg de rekening maar 10 pesos (is €2,20) dus daar kunnen de Nederlandse kappers niet aan tippen! Daarna heb ik nog even een presentatie in elkaar gedraaid, want volgens mij mag ik aankomende woensdag de tussenresultaten presenteren aan m'n collega's. Daarna is er nog even tijd voor feedback en discussie, dus dat is alleen maar superhandig. Weet ik gelijk wat ik nog meer in het verslag moet zetten, zodat zij het allemaal wel prima vinden.

Vanavond, maandag dus, zijn we naar La Boca geweest. De gevaarlijkste, maar ook de meest toeristische wijk van Buenos Aires. Iemand van de talenschool was mee voor de nodige uitleg dus dat is helemaal mooi. Zo was La Boca eind 19e eeuw de haven waar alle immigranten uit Italie, Duitsland etc. aankwamen en kwamen wonen. De omstandigheden waren daar erg slecht en was dan ook een arme wijk (wat het overigens nog steeds is). Echter, daardoor heeft de wijk ook zijn authentieke karakter gekregen door alle gekleurde huizen, de voetbalclub Boca Juniors en zelfs de Tango is hier geboren. Helaas was het nu al begin van de avond en was alles dicht, maar ik ga hier zeker nog wel een keer heen in het weekend als alle toeristen winkels ook open zijn. Erg leuk daar! Zie ook de foto's.

Nou goed, al met al is het toch nog wel weer een heel verhaal geworden. De komende week staat voor zover ik weet niet bijzonder veel op het programma, maar komend weekend gaan we naar Mar del Plata. Dat ligt 400km onder Buenos Aires aan de kust, dus we krijgen surfles geloof ik. Leuk! Daarnaast ga ik nog even verder met het verbreken van mijn record in de rij staan in de supermarkt. Het huidige record staat op 32,5 minuten voor het afreken van 5 boodschappen (er stonden dan ook wel 4 mensen met een half mandje boodschappen voor mij). Ach ja... de Zuid-Amerikaanse relaxtheid (behalve dan in het verkeer) begint zo langzamerhand wel te wennen.

Chau!